توت فرنگی های تشنه

من کسی را می‎شناسمکه تمام ِ دو راهی‎های ِ مرا ترمز می‎زند... و آیینه‎اش را تنظیم می‎کند!  درست رویِ لبخند ِ من... سبز که می‎شود تمامِ قرمزها را عبور می‎کند.... اما هنوز هم باور ندارد که من؛ از آنچه در آیینه می‎بیند، به او نزدیک‎ترم!... توت فرنگی های تشنه ...

 

نگاهت زیباترازخورشید،

                      دلت پاک ترازآسمان

                                    و صدایت آرام ترازنسیم بهار  . . .

 

                                                                                                                                                                         سالروزتولدآسمانی ات مبارک

 

توت فرنگی های تشنه ...

 خسته تر از همیشه آمده بود!                     خسته تر از خسته!                          گره اخم روی پیشانی اش...                                       سرد و بی حوصله حضور و غیاب ! بعد: دعوای تخته با گچ سفید و قرمز و... کاش آن ابر بی خیال دور،                  نیمه شب به حرف آمده بود،                                      وبه جای معلم خسته،                                                          کاش امروز برف می بارید...!   توت فرنگی های تشنه ...

کو آشنای شب های من کو؟ دیروز من کو فردای من کو؟ شهزاده من رویای من کو؟ کو هم قبیله لیلای من کو؟ وقتی نوشتم عاشقترینم، گفتی نمیخوام تو رو ببینم! برات نوشتم یه بیقرارم، با خنده گفتی دوستت ندارم... رو بغض ابرا نامه نوشتم، قلبمو مُهرِ نامه گذاشتم... با تو میگیره ترانه هام جون؛ وقتی نباشی میمیره مجنون... چند روزه بارون داره میباره،بوی شکستن برام میاره... میگه غزلپوش تو رو نمیخواد، لیلای خوابت دیگه نمیاد... کو آشنای شب های من کو؟ دیروز من کو فردای من کو؟ شهزاده من رویای من کو؟ کو هم قبیله لیلای من کو؟ توت فرنگی های تشنه ...